Typisch ik.
De zon piept door de wolken. Even snel buiten kijken hoe het staat met mijn slaplantjes.
Hm, de taxus heeft her en der wat kale takjes. Misschien dat ik deze er eens uit moet knippen. Even rap mijn snoeischaar pakken. Op weg naar het tuinhuis zie ik dat er ook best wat onkruid in het gras staat. Er overvalt mij een zalig gevoel. Voordat ik het weet ben ik aan het “freewheelen” in onze tuin. Want ik denk dat dat de lading wel dekt. Freewheelen.
Weinig tot geen structuur, volledig één met al mijn zintuigen. Alsof mijn “denkbrein” even uitgeschakeld is. Volledig op automatische piloot ga ik op in het moment en wordt mijn handelen bepaald door wat ik zie en hoor.
Gereedschap vind je in elke hoek van de tuin, want ik ben in flow. En dan denk ik niet na over wat het meest efficiënt is, wat ik best eerst oppak en wat ik beter laat liggen. Ik geef me over aan wat mijn zintuigen mij vertellen en waarvan ik voel dat het ik wil doen.
Zalig.
Sommigen kunnen zich daaraan ergeren. Het gebrek aan structuur en wanorde. Ik realiseer me dat.
Voor mij is het “zijn”.
Vanuit een totaal gevoel van flow, voel ik mij terug landen in mijn lichaam. Alle drukte van de dagen ervoor valt van me af. Niets moet. Ik verzet me er zelfs tegen als ik erop gewezen wordt dat het toch efficiënter kan. Ik wil even niet efficiënt zijn. Ik wil gewoon “zijn”.
En laat me dan dat uurtje freewheelen in de tuin. Dan zijn mijn batterijen terug opgeladen.
Hoe zit dat met jou? Wat geeft jou energie vanuit flow?
Kan je die momenten vastpakken en koesteren?